آزادی آخرین دسته از زندانیان سیاسی در زمان شاه
روز ۳۰ دیماه ۱۳۵۷، آخرین دسته زندانیان سیاسی شامل ۱۶۲تن از کسانی که در بیدادگاههای نظامی شاه خائن به‌حبس‌ابد محکوم شده بودند، به‌آغوش خلق بازگشتند.
مسعود رجوی ، موسی خیابانی و اشرف رجوی از جمله این زندانیان بودند.
با اوجگیری حرکتهای اعتراضی مردم علیه دیکتاتوری شاه و از اواسط سال۵۶ تا روز ۳۰دیماه سال۵۷، هزاران زندانی سیاسی از زندانهای سراسر کشور آزاد شدند. اما خلق قهرمان ایران تا آزادی آخرین زندانیان سیاسی تا رسیدن به خواسته خود از پا ننشست و هزاران جوان، همراه با خانواده‌های زندانیان سیاسی دربند، از چند روز قبل در برابر زندان قصر تهران تظاهرات می‌کردند و شعار ”آزادی زندانی سیاسی” را می‌دادند. مردم، نگران توطئه‌های احتمالی دیکتاتوری شاه بودند که در آخرین روزهای حیاتش، رهبران مجاهدین و مهمترین برانگیزانندگان جنبش خلق را در اسارت، سربه‌نیست کند.
عاقبت، دژخیمان درمانده، تسلیم همت خلق شدند و آخرین دسته زندانیان سیاسی را نیز آزاد کردند. و بدین‌ترتیب جنبش ضددیکتاتوری مردممان یکی از دشوارترین مراحل مبارزه خود را با پیروزی کامل، پشت سر نهاد و مبارزه در مداری بالاتر تا سرنگونی تمام‌عیار دیکتاتوری شاه و رژیم دست‌نشانده‌اش ادامه یافت.
روزنامه کیهان در فردای آزادی مسعودرجوی و آخرین گروه زندانیان سیاسی ایران با عنوان« ۱۶۲زندانی سیاسی آزاد شدند» نوشت:
… برای این‌که مردم از آزادی زندانیان سیاسی اطمینان حاصل کنند، یکی از زندانیان، مستقیماً از پشت میکروفن با آنها صحبت کرد. مسعود رجوی درحالی‌که با احساسات پرشور مردم، روبه‌رو گشته بود، گفت:
”آیا هیچ واژه‌یی هست که بشود با به‌زبان آوردنش از شما مردم تشکر کرد؟ به‌راستی که ما همه این آزادی را مدیون شما هستیم، نه شخص دیگری یا گروهی خاص
