۱۳۹۵ اسفند ۲, دوشنبه

کنفرانس امنیتی مونیخ اجماع جمعی برای کوتاه کردن دست رژیم برای مداخله در کشورها


کنفرانس امنیتی مونیخ اجماع جمعی برای کوتاه کردن دست رژیم برای مداخله در کشورها

کنفرانس امنیتی مونیخ طی روزهای شنبه30بهمن و یکشنبه اول اسفند برگزار شد و مسائل حاد جهانی هم‌چون بحران آتش‌بس و جنگ سوریه، مسأله پناهندگان، موضوع اوکراین در دستور کار آن قرار داشت تلویزیون رژیم نیز طی گزارشی اعلام کرد وزیر خارجه رژیم در رأس هیأتی به این کنفرانس رفته است. ظریف به‌رغم اشاره به بحرانهای جهانی که روی میز کنفرانس امنیتی مونیخ قرار گرفته و با اشاره تحولات جامعه جهانی بعد از انتخابات آمریکا و تحولات اروپا که «همه اینها شرایط را بسیار پیچیده کرده» به‌طور مضحکی مدعی شد که «جمهوری اسلامی حرف جدیدی برای گفتن دارد». (1)

این «حرف تازه» چه می‌تواند باشد؟ آنهم در شرایطی که رسانه‌ها و مهره‌های باند رفسنجانی – روحانی از «رئیس‌جمهور تازه نفس آمریکا» و «سیاستهای تند و تیزش در قبال» رژیم ایران ابراز وحشت می‌کنند. (2)

ابتدا ادعای ظریف در مورد «حرف جدید برای جهان» اظهارات «احمدی‌نژاد» را تداعی می‌کند که ادعای رهبری و هدایت جهان را داشت؛ اما از بخش مضحک ادعای ظریف که بگذریم و نگاهی به آنچه مهره‌ها و رسانه‌های رژیم در خصوص مسائل این سفر اشاره کرده‌اند، بیندازیم، می‌توانیم معنای «حرف جدید» را دریابیم. بنا‌ به همین اظهارات، ظریف در مذاکرات حاشیه‌یی کنفرانس امنیتی مونیخ با طرفهای مختلف در مورد «سوریه، توافق هسته‌یی ایران، یمن، عراق، افغانستان و مبارزه با داعش» گفتگو کرده است. قاسمی سخنگوی وزارت امور خارجه رژیم هم همین معنی را تأیید کرد و گفت که «ظریف در دیدارهایی» در مورد «موضوعات دوجانبه، آخرین تحولات منطقه‌یی و بین‌المللی» رایزنی کرده است (3). هر چند در مورد جزییات هیچ‌یک از دیدارهای ظریف خبری منتشر نشده، اما با توجه به قرائن موجود می‌توان گفت «حرف جدید» رژیم در اجلاس مونیخ، در ادامه حرف روحانی در سفر اخیرش به کشورهای عمان و کویت است. یعنی اعلام آمادگی برای خوردن زهر منطقه‌یی.

هر چند در مورد اهداف این دو سفر، هنوز هیچ چیزی رسماً اعلام نشده اما از آنجا که رژیم به‌رغم گذشت سه سال از گفت و گوهای برجام و گذشت بیش از یک سال از اجرای آن، جزئیات ناچیزی از برجام را اعلام کرده، نباید در انتظار بیان آن بود، البته طی روزهای اخیر روحانی بارها از برجام به‌عنوان «الگو» ی حل مسائل منطقه‌یی نام برده که اشاره به عقب‌نشینی با حفظ آبرو می‌باشد؛ اما با رفتن اوباما می‌توان گفت «آن سبو بشکست و آن پیمانه ریخت».

نشانه‌های متعددی وجود دارد که می‌تواند به فهم آنچه در پشت صحنه می‌گذرد رهنمون شود. از جمله این‌که اکنون رژیم در شرایط به‌غایت سخت و وخیمی قرار گرفته است. روزنامه حکومتی وطن امروز (27بهمن 95) وضعیت کنونی رژیم را با شرایط تحمیل عهدنامه ترکمان چای مقایسه کرده و می‌نویسد: «متن قرارداد ترکمانچای را بخوانید ببینید چقدر کلمات شیرین و جملات مطبوع در آن نوشته‌اند. سراپا حسن‌نیت و مهربانی و وداد است. حالا برجام هم کمی شبیه آن است». این روزنامه باند دلواپسان، سیاستهای مذاکره جویی رژیم را با وجود این‌که می‌داند همه چیز زیر نظر خامنه‌ای بوده زیر سؤال می‌برد. یک روزنامه از باند رفسنجانی روحانی هم، با اشاره به فشار برخی کشورهای منطقه بر رژیم به نظام توصیه می‌کند «مصلحت بر این است که از ماجراجویی پرهیز کند» و با همان الگوی زهرخوران هسته‌یی، این بار نه برای «حفظ آبروی نظام» بلکه برای «حفظ نظام» «از ماجراجویی پرهیز کند و رویه صلح را با شتاب بیشتری دنبال کند» (4).

علاوه بر اینها از حرفهای خود روحانی و مهره‌های باندش و همچنین آنچه به رسانه‌های خارجی درز کرده می‌توان به واقعیت نزدیکتر شد. روزنامه حکومتی ایران - 30بهمن از ابراز رضایت معاون وزیر خارجه کویت از سفر روحانی و پاسخ مثبت رژیم به پیام امیر کویت خبر داده است. در رسانه‌های عربی روزنامه «اخبار الیمن» با عنوان «پیام تهران به عربستان/ ایران حاضر به عقب‌نشینی است!» گویای همین اعلام آمادگی رژیم برای خوردن زهر منطقه‌یی است.

اما آیا خامنه‌ای که قبلاً نسبت به «برجام های 2 و 3 و 4 و...» هشدار می‌داد می‌تواند با اهداف چنین سفرهایی که نتیجه آن عقب‌نشینیهای استراتژیک است موافق باشد؟

از آنجا که به گفته ظریف «سیاستهای کلان نظام» اساساً و کلاً با «اطلاع و اجازه » شخص خامنه‌ای پیش می‌رود، سکوت خامنه‌ای در مورد این سفرها، «علامت رضا» بوده و نشان می‌دهد که راهبرد جدید رژیم برای زهرخوران منطقه‌ای با اطلاع و اجازه شخص ولی‌فقیه ارتجاع بوده است.

واقعیت این است که خامنه‌ای و کل نظامش می‌دانند این بار روند پرشتاب تحولات منطقه‌یی در کنترل رژیم نیست و چه بسا زهرخوران در پی گفتگو و چانه‌زنی به سبک برجام، دیگر موضوعیت نداشته باشد، بنابراین رژیم به دست و پا افتاده که تا دیر نشده با عقب‌نشینی به‌اصطلاح خودخواسته امتیاز اندکی به دست آورد، اما شرایط جهانی و منطقه‌یی چنان است که چه بسا فرصت همین هم برای رژیم باقی نمانده باشد.

پانویس: --------------------
1 – تلویزیون رژیم - 29بهمن
2- روزنامه اعتماد – 29بهمن
3 – خبرگزاری نیروی تروریستی قدس – تسنیم - 29بهمن
4 - روزنامه آرمان-28بهمن.