وحشت تروریسم و قدرت اخلاقی در سواحل رود تیمز
عنوان سرمقاله لوموند درباره حمله تروریستی روز 22 مارس (در سالگرد
حمله تروریستی به فرودگاه بروکسل) به محوطه پارلمان انگلستان است که در آن از جمله
میخوانیم :
«قدیمی ترین پارلمان جهان در حال تشکیل جلسه بود. شاید هم آنچه که قاتل و
مهاجم تروریست در نظر داشت به واقع حمله به دموکراسی در حال فعالیت بود. در مجموعه
حملات تروریستی که از دست کم پانزده سال پیش، به صورتی منظم، این یا آن شهر جهان
را هدف قرار میده، هدفها و اماکن انتخاب شده از سوی تروریستها اغلب محدود است به
مراکز تجمع جهانگردان، کلوبهای شبانه، ورزشگاهها، کافه ها، یا محوطه کاخ وست مینستر
مانند چهارشنبه 22 مارس در لندن.
هدف آنان کشتن بیشترین شمار ممکن انسانها و ضربه زدن به یکی از سمبلهای
تمدن جهان کنونی است. تا روز پنجشنبه هنوز از انگیزه های مردی که ابتدا پشت فرمان
اتوموبیل 4x4 خود و پس از آن با ضربات کارد سه نفر از
جمله یک پلیس را به قتل رساند و بیست تن دیگر از جمله سه دانش آموز دبیرستانی
فرانسوی را در ساحل رودخانه تیمز مجروح ساخت، بدرستی شناخته نشده بود. اما روشن
است که او با تقلید از روشهای مهاجمان دیگر یا صرفا از سر اعتقادات اسلامیستی، با
کپی برداری از دیگر جهادیستها عمل خود را تنظیم کرده است : بخصوص حملات در
نیویورک، اورلاندو (ایالات فلوریدا)، پاریس، نیس، برلین و بروکسل...
او در یک ساعت بسیار پر رفت و آمد یکی از محلات مورد علاقه گردشگران در
پایتخت انگلستان را انتخاب کرده سپس به نرده های پیرامون پارلمان انگلستان حمله ور
شده و پس از کشتن یک پلیس مأمور حفاظت به نوبه خود با شلیک گلوله مأموران از پای
در آمده است.
این تراژدی دو حقیقت را تأیید میکند. اول اینکه هیچ سیستم امنیتی غیر قابل نفوذی وجود ندارد. از زمان
حملات تروریستی ژوئیه 2005 که 57 کشته در لندن بر جای گذارده بود، پلیس بر شمار نصب
دوربینهای مراقبتی افزوده، شبکه ای از خبر چینان قابل اعتماد بوجود آورده و در
همان حال قانونگذاران با تصویب قوانین پی در پی بر اختیارات نیروهای حافظ نظم و
قضات در مبارزه علیه تروریسم می افزودند.
دوم اینکه جهادیسم، حتی بدون پایگاه پشت جبهه ای که حملات مزبور را طراحی
و دستور به اجرا دهد، هنوز تا مدتها در کشورهای ما حضور خواهد داشت. حمله تروریستی
در لندن زمانی روی میدهد که سازمان موسوم به «دولت اسلامی» [داعش] در دو «پایتخت»
خود، موصل در عراق و رقا در سوریه در آستانه شکست و عقب نشینی است. ارتش عراق
بخصوص با پشتیبانی مؤثر شبه نظامیان کرد عراقی و به یمن پشتیبانی هوایی و نیروهای
ویژه آمریکایی، دو سوم موصل را باز پس گرفته است.
سقوط موصل که از تابستان 2014 بدست داعش افتاد، بی تردید تا چند هفته دیگر
محقق خواهد شد و این سازمان را از بخشی از لژیستیک تقریبا شبه دولتی خود محروم
خواهد ساخت. در سوریه، رقا بزودی ممکن است هدف تهاجم بزرگ کردهای محلی و دیگر شبه
نظامیان مورد حمایت آمریکا قرار گیرد. در این منطقه نیز قطعا بخش دیگری از
ساختارهای «خلافت» ابو بکر البغدادی فرو خواهد پاشید. در نتیجه، توان داعش به
تغذیه و پشتیبانی از تروریسم بین الملل کلا کاهش خواهد یافت.
با این حال کار ما با جهادیسم – اعم از سازمانیافته یا «وحشی و خود جوش» -
پایان نخواهد یافت. زیرا این ایدئولوژی هم ریشه در نوعی برداشت انحرافی از اسلام
دارد و هم در بیگانه شدن میلیونها مسلمان سنی در عراق و سوریه که بدلیل اعمال
خشونت بار رژیم های حاکم در این دو کشور، به حاشیه رانده شده، یا تحت سخت ترین
فشارها و تحقیرها قرار گرفته اند. ظهور این پدیده تا حد زیادی حاصل فرو پاشی دو
کشور از مهم ترین کشورهای خاور میانه، عراق و سوریه بوده است. جهادیسم تنها
میتواند با بازسازی دو کشور-دولت مدرن در دمشق و بغداد بتدریج محو شود...
در این بین، قدیمی ترین دموکراسی جهان مرعوب نشده است. مجلس عوام انگلستان
با درهای باز همین پنجشنبه بار دیگر جلسات و کار پارلمانی خود را با همان آرامشی
که بر رودخانه تیمز حاکم است، از سر گرفت.»
